Aanvullende informatie

Op het trainingsveld van Cunos spreek ik af met Thea. Zij is sinds een jaar actief als hondentrainer bij Hondenschool Cunos en verzorgd puppytrainingen en en de training gehoorzame huishond. Ze staat niet alleen op het veld maar heeft haar eigen hond ook meegenomen. Naast dat ze voor de groep staat maakt ze ook deel uit van de behendigheidsgroep van Cunos.

‘Ik was met mijn pup aan het trainen bij Cunos en na het zien van een oproep voor nieuwe trainers heb ik gereageerd.’ Ze heeft geen directe ervaring in het lesgeven maar wel in het trainen met honden. Met de liefde voor de viervoeters en de uitdaging om voor een groep te staan, probeert ze (nieuwe) hondeneigenaren de basiscommando’s en het socialiseren van de hond aan te leren.

‘Toen ik begon liep ik mee met ervaren hondentrainers en pootje voor pootje mocht ik zelf ook onderdelen van de training geven’. Verteld Thea enthousiast. Inmiddels verzorgt ze haar eigen lessen. ‘Door vrijwilliger te zijn bij hondenschool Cunos kan ik mijn passie combineren met mijzelf ontwikkelen. Ik leer nieuwe dingen zoals lesgeven, trainingsopbouw en de omgang met cursisten en ben daarnaast actief met de honden.’

Vanaf kleins af aan heeft Thea meegekregen dat het belangrijk is om je in te zetten voor de mensen om je heen. Zoals Thea het verwoordt; dat doe je gewoon. Volgens Thea heeft iedereen wel een beetje vrije tijd waarin hij of zij haar beste beentje voor kan zetten om een stukje bij te dragen op deze aarde. En als je het dan ook nog eens combineert met iets wat je zelf ontzettend leuk vindt, is het een win-win situatie.

Toen Antje met pensioen ging wilde ze eerste even genieten van haar vrije tijd. Maar na een bepaalde periode merkte ze dat ze toch weer wat wilde gaan doen. Ze had altijd al voor haarzelf bedacht dat als ze vrijwilligerswerk zou gaan doen, dat ze dan in een hospice zou willen werken. Ze wil betekenisvol vrijwilligerswerk doen. Haar hele leven heeft ze met mensen gewerkt en dat past ook het beste bij haar en zit in haar bloed. Op eigen initiatief heeft ze een mail gestuurd naar VPTZ. Die zochten nog vrijwilligers dus ze kon direct aan de slag.

VPTZ, vrijwilligers palliatieve terminale zorg, bestaat alleen uit vrijwilligers die werken in het Hospice Smelnehaven Drachten en bij mensen thuis komen. Er zijn in het hospice wel 70 tot 80 vrijwilligers actief van jonge 40-ers tot mensen in de 80. Wat de vrijwilligers die bij VPTZ werken gemeen hebben is dat ze er graag willen zijn voor mensen in hun laatste fase.

Antje haar intrinsieke motivatie om bij het hospice vrijwilligster te zijn is omdat het voor haar heel speciaal is, het afscheid van het leven. ‘Ik vind het een hele bijzondere gebeurtenis. Vanuit mijn werkervaring ben ik gericht op de gast en zijn of haar naasten. Soms zijn er geen naasten en dan kun je de gast net iets meer geven. Op die manier kun je een huis creëren naar wensen en behoeften van de gast en het zo comfortabel mogelijk maken.

Net als Antje kiezen de vrijwilligers bewust voor het hospice om vrijwilligerswerk te doen. Zoals Antje het mooi verwoord doet iedereen het met een bepaalde behoefte. Bijvoorbeeld le stamppot tot een goed gesprek. De gast staat voorop. Vrijwilligerswerk geeft betekenis en verbinding.

Chaïra doet al vanaf jongs af aan atletiek. Ze doet dit bij de atletiekvereniging (AV) Impala in Drachten. Rond haar 16e is zij begonnen met vrijwilligerswerk als trainer. Dit begon doordat zij aanwezig was bij een wedstrijd, op dat moment was er geen trainer aanwezig die kon ondersteunen bij de warming-up en daarom begon zij samen met een groepje kinderen zelfstandig een warming-up. Dit viel een van de leden van Impala op, waardoor de vraag ontstond of ze interesse had in het geven van training. Dit leek haar wel interessant en zo is het balletje gaan rollen om als trainer vrijwilligerswerk te doen bij AV Impala.

Doe’t ik mei pensjoen gie fielde ik my noch te goed om efter de geraniums te sitten, sadwaande besocht ik noch wat sinichs te dwaan. Fia de frijwilligers sintrale bin ik by de VPTZ telâne kaam en kin ik wat dwaan wat ik kin en wat my foldwaning jout. Ik bin no sa’n 20 jier aktyf by de streek. Omdat it my in soad niget jout en baas bin en bliuw oer myn eigen tiid bliuwt it moai om te dwaan. Ik fyn it moai om minsken by te stean yn har lêste stikje op in wize dy’t har sels it bêste past. Ik ha respekt foar elk syn of har kar dêryn en ik genietsje sels ek fan alle ferhalen dy’t op it aljemint komme.

Jellie is vrijwilliger bij het Leger des Heils, bij Bosshardt op de Stationsweg in Drachten. 18 jaar geleden is ze gestart met kleine klusjes zoals schoonmaken en opruimen. In die tijd was het nog het Korps. Het Korps is de kerk van het Leger des Heils. Na een tijd helpen in de schoonmaak werd Jellie gevraagd of ze ook in de kledingwinkel wilde werken. In die tijd was de kledingwinkel twee keer per week geopend in het kleine zaaltje. Het zaaltje en de huiskamer worden nu gebruikt wordt voor verschillende activiteiten waarbij iedereen welkom is. Eén keer per week is er een warme maaltijd en op woensdag is er soep en brood. Ook wordt er soms bingo gespeeld, er is een creatief groepje en ook een zangclub. Er komt een grote variatie aan bezoekers, een deel komt voor de winkel en daarnaast komen mensen graag in de huiskamer voor een kopje koffie en de gezelligheid. Eén keer per maand is er een samenkomst, een laagdrempelige kerkdienst waarbij ook liederen worden gezongen.

Hans is een halfjaar actief als chauffeur en in de techniek bij Dorcas Drachten. In de Dorcas winkel Drachten kun je tweedehands spullen en kleding brengen en shoppen, waarbij de opbrengst bestemd is voor mensen in nood in Oost-Europa, Afrika en het Midden-Oosten.